Mijn verhaal

Mijn naam is Ouarda, de Arabische benaming voor Roos. Ik ben moeder van twee energieke meiden. Samen met mijn gezinnetje wonen wij in Almere. We zijn binnen twee jaar tijd een gezin met drie kinderen geworden. Mijn man en ik, mijn stiefzoon van 11 jaar en onze twee dochtertjes. In de afgelopen jaren heb ik enorm veel passie ontwikkeld voor innerlijke en uiterlijke gezondheid. Ik heb als kind al moeten ervaren wat voor impact je gezondheid kan hebben op je leven. Van mijn zesde tot twaalfde levensjaar was ik astmapatiënt. Zes jaar lang moest ik maandelijks voor controle naar het Vu Ziekenhuis. Bij elke astma-aanval moest ik gauw medicijnen inhaleren door middel van pompjes. Als kind heb ik vaak gedacht: ik heb maar één wens. Beter worden. “Een gezonde persoon heeft 1000 wensen, een zieke heeft er maar één.”
Op mentaal vlak heeft de ziekte er ook ingehakt. Ik kon vaak niet meedraaien met anderen. Je raadt het al: met gym werd ik vaak als laatste uitgekozen. Daar begon de wortel van de overtuiging: ‘ik ben niet goed genoeg’. Aan deze overtuiging ga ik nog een blogpost wijden. Deze overtuiging heeft namelijk op een onbewust niveau later invloed op je leven. Astma maakt je wereld heel klein. Je bent alleen nog maar bezig met overleven. Letterlijk happen naar lucht. De eerste levensbehoefte. Hoe blij was ik toen ik eruit groeide? Enorm!

Even verder spoelen naar mijn tijd als rechtenstudent. Ook toen werd ik uitgedaagd door mijn gezondheid. Ik had last van fybromyalgie. Heftige pijn in mijn nek, schouders en rugspieren. Oorzaak: stress en overbelasting. Dit had weer een enorme impact op mijn leven. Ik kon de studie niet voortzetten. Ik had mijn VWO diploma op zak, maar kon het niet vervolgen met een universitaire diploma. Met heel veel fysiotherapie en bewuste houding werden de klachten minder. Ik kon weer aan het werk. In deze periode ontdekte ik de kracht van persoonlijke ontwikkeling. Want waarom had ik last van stress? Ik werd nieuwsgierig naar de oorzaak van mijn klachten. Er ging een wereld voor me open. Ik las boeken van Norman Vincent Peale, Eckart Tolle, Louise Hay, Hamza Yusuf en nog veel meer. In deze periode kruiste mijn man mijn pad. We hadden een gemeenschappelijke deler, dezelfde interesse. We lazen dezelfde boeken. Samen zijn wij veel bezig geweest met persoonlijke ontwikkeling. Hij leerde mij Tony Robbins kennen. Wij keken vaak s’avonds op de bank naar zijn seminars. Ontzettend boeiend en leerzaam.

…En toen werd ik zwanger. Ik werd weer uitgedaagd door mijn gezondheid. Toen ik hoogzwanger was kwam mijn stiefzoon permanent bij ons wonen. Kwa timing was dat pittig. Hij had namelijk veel innerlijke frustratie. Dat kwam eruit in heftige woedeaanvallen. Ik moest dealen met zijn woedeaanvallen als hij van school kwam. Tegelijkertijd moest ik mijn weg vinden in mijn nieuwe rol als moeder. Dat was niet makkelijk. Mijn dochter was een huilbaby en hield mij s’nachts meerdere keren wakker. Met nog een schoolgaand kind zat overdag bijslapen er ook niet in. Ik was al snel uitgeput.

Daar was ik dan. In de slechtste conditie ooit, maar met een enorme druk van perfectionisme om alles zo goed mogelijk te doen voor mijn dochter. Ik was streng voor mezelf. Ik durfde niet om hulp te vragen van mijn omgeving. Ik moest een perfecte moeder zijn van mezelf. Ik moest er zelf uitkomen. Wel besloot ik voor de vermoeidheid en kwalen toch maar naar de huisarts te gaan. Ik was op zoek naar een oplossing. Ik dacht dat een bezoek aan de huisarts mij verder kon helpen. Nadat ik zo specifiek mogelijk mijn hele verhaal op tafel gooide dacht ik; en nu gaat het komen. Het bloedonderzoek. De juiste diagnose. Een lichtpuntje aan het einde van de tunnel. De huisarts keek mij iets verward aan en zei; “Dat hoort allemaal bij het moederschap. Dit is heel normaal als je voor het eerst moeder bent geworden. Als het blijft aanhouden dan zou het een postnatale depressie kunnen zijn. Dan kun je terugkomen voor antidepressiva.” En verder niks! Dat was het moment dat ik werkelijk anders begon te kijken naar de medische wereld. Het fenomeen symptoombestrijding werd voor mijn neus bevestigd. Ik zag in dat alleen ikzelf werkelijk iets kon veranderen aan mijn gezondheid. Dat ik het heft in eigen handen moest nemen. Dat er niks beters is dan verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gezondheid en geluk. Diep van binnen wist ik dat energieloos leven niet normaal is. Zelfs niet als je net moeder bent geworden. Je moet immers voor je energieke, stuiterende kroost zorgen! Een gezond lichaam moet in staat zijn om te incasseren. De klappen van een zwangerschap, een bevalling, gebroken nachten.

De komst van mijn tweede dochter heeft geleidelijk aan mijn masker doorbroken. Ik kon niet langer toneel spelen. Ik MOEST om hulp vragen want ik had niet alleen een zware zwangerschap maar ook een kleine peuterpuber die nog volledig zorg en aandacht nodig had. Na de bevalling van mijn tweede geschenk ging het tij keren. Ik zette mijn gezondheid op nummer één. Dat zou de enige manier zijn om de moeder te kunnen zijn die ik wilde zijn. Elke uurtje tussen de poepluiers, borstvoeding en verzorging door heb ik besteed aan het onderwerp gezondheid. Ik maakte er een studie van. Documentaires bekeken, wetenschappelijke artikelen gelezen, youtube video’s, noem het maar op. Ik heb inmiddels een niveau bereikt die ik niet eerder heb bereikt. Ik voel mij fitter en sterker dan ooit. Tegelijktijd besef ik goed dat het een proces is. Ik blijf leren en werken aan mezelf. I have to walk the talk! Alhoewel het mij niet in de eerste plaats ging om gewichtsverlies, vlogen tijdens dit proces de zwangerschapskilo’s er ook met gemak vanaf! Leuke bijkomstigheid.

Zò. Ik had mijn lichaam op een energiek niveau gekregen. Toch klopte er iets niet. Ik zat toch niet helemaal lekker in mijn vel. Moederschap confronteerde mij ook met mijn mentale gesteldheid. Ik voelde aan alles dat het tijd was om écht mezelf te zijn. Om beter naar mijn gevoel te luisteren. Om te zeggen wat ik denk en mijn grenzen te bewaken. Dit voorbeeld wil ik geven aan mijn kinderen. Ik wil me niet langer negatief laten beïnvloeden door dingen die zich buiten mijn controle gebied afspelen. Maar juist verantwoordelijkheid nemen voor dingen waar ik wel controle op kan uitoefenen. Ook wil ik me niet langer druk maken over wat anderen over mij denken. Bewust of onbewust. Met inzichten van Marisa Peer ben ik begonnen met werken aan de binnenkant. Aan mijn beperkende overtuigingen. Marisa Peer is een gerenomeerde spreker en schrijver op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Als je al zo lang bezig bent met persoonlijke ontwikkeling dan kost het moed om in te zien dat je nog heel wat werk aan de winkel hebt. De rode draad in mijn blogs is het belang van verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor je lichaam en geest. Mijn passie is om vrouwen te helpen dit in te zien. Dat ons lichaam en gezondheid onze heilige tempel is. Dat moet gekoesterd worden. Het is aan ons om dit op nummer één zetten. Juist vrouwen. Wij zijn eerder geneigd om onszelf weg te cijferen voor een ander. In the end heeft je gezondheid invloed op werkelijk alles in jouw leven. Je zelfbeeld, je geluk, carrière, relaties, je kinderen, alles! Jijzelf hebt de grootste invloed daarop. Die invloed begint met het nemen van verantwoordelijkheid.

De sleutel naar optimale gezondheid zit in een natuurlijke leefstijl. Ik leef de afgelopen jaren zo natuurlijk mogelijk. Ik ben mij bewust van wat ik in mijn lichaam stop en wat ik op mijn lichaam smeer. Dat is in een tijd waarin alles steeds meer ‘gemaakt’ is een behoorlijke uitdaging. Ik wil daarom de tools die mij hebben geholpen in deze reis met liefde met jullie delen.
Wat betreft mentale fitheid; ik wil SAMEN met jullie korte metten maken van beperkende overtuigingen. Alleen dan kun je echt jezelf zijn en je ware potentie bereiken. Dit gun ik elke vrouw. I want every woman to take charge of her own health and happiness! Norena is een samenvoeging van de namen van mijn dochters. Zij hebben mij deze bewustwording en leefstijl geschonken. Ik ben ze eeuwig dankbaar. Ik zou zeggen, lees, leer en geniet mee van de mooie dingen in het leven!

(5) Reacties

  1. Hey powervrouw! Superleuke en interessante verhalen, geniet ervan om ze te lezen. Ik ga ook maar eens een magnesium voetenbad nemen 🙂 Heel veel liefde voor jou x

  2. Hello Ouarda.

    Ik heb met ontzettende belangstelling je artikels gelezen.

    Ik vind sommige punten heel herkenbaar.
    Mijn energie level is ook heel laag.

    Ik baan mij ook een weg nu…richting gezond gewicht en tevreden gevoel over mijn lichaam.
    Ben er nog lang niet.

    Ik ga Himalaya zout aanschaffen en die bessen. De rest heb ik altijd in huis.

    Bedankt voor de tip. Ik wist niet dat zout zo schadelijk en bewerkt Was.

    Super blog is dit. I want more

Laat een antwoord achter aan SuuS

annuleer reactie